«Έφτασε ο καιρός καλέ μου που μαζεύουν τις ελιές…….»
Στα πλαίσια των μαθημάτων της
Ευέλικτης ζώνης και της Γλώσσας οι μαθητές της Δ΄ τάξης του Σχολείου μας ασχολούνται με το θέμα: «Η
ελιά, από την αρχαιότητα έως σήμερα».
Αντικείμενο επεξεργασίας, λοιπόν, είναι η ελιά και ο πολιτισμός που δημιουργήθηκε, από το λαό μας και τους άλλους μεσογειακούς λαούς, γύρω απ’ αυτήν.
Με στόχο τη βιωματική προσέγγιση της γνώσης, τα παραπάνω παιδιά συνοδευόμενα από τις δασκάλες τους, το διευθυντή και τον υποδιευθυντή του Σχολείου, επισκέφτηκαν έναν κοντινό ελαιώνα και αφού άκουσαν τις σχετικές οδηγίες παρακολούθησαν και συμμετείχαν έμπρακτα στη διαδικασία του μαζέματος των ελιών. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε τόσο για τον παραδοσιακό τρόπο συλλογής του ελαιόκαρπου (με τα ραβδιά) όσο και για τον σύγχρονο (με το ραβδιστικό μηχανάκι, ελαιόπανα) με επίδειξη των σχετικών μέσων και τη χρησιμοποίησή τους από τα ίδια τα παιδιά.
Σε συζήτηση που έγινε επιτόπου, οι μαθητές αναφέρθηκαν στην αξία και χρησιμότητα της ελιάς και του ελαιολάδου από τα προϊστορικά χρόνια έως σήμερα: ως μέσο διατροφής, φωτισμού και καύσης, ως φαρμακευτικό υλικό, ως υλικό απαραίτητο στους αθλητές των αρχαίων πανελλήνιων αγώνων ή στις αρχαίες θρησκευτικές τελετουργίες (αλλά και στις σημερινές) και ως σύμβολο ειρήνης και συμφιλίωσης.
Στο τέλος «οι κουρασμένοι μικροί εργάτες» απόλαυσαν ως προσφάι το ψωμί και τις ελιές που τους πρόσφερε «ο ιδιοκτήτης» του ελαιώνα σε αντάλλαγμα για την εργασία που του πρόσφεραν!
Αντικείμενο επεξεργασίας, λοιπόν, είναι η ελιά και ο πολιτισμός που δημιουργήθηκε, από το λαό μας και τους άλλους μεσογειακούς λαούς, γύρω απ’ αυτήν.
Με στόχο τη βιωματική προσέγγιση της γνώσης, τα παραπάνω παιδιά συνοδευόμενα από τις δασκάλες τους, το διευθυντή και τον υποδιευθυντή του Σχολείου, επισκέφτηκαν έναν κοντινό ελαιώνα και αφού άκουσαν τις σχετικές οδηγίες παρακολούθησαν και συμμετείχαν έμπρακτα στη διαδικασία του μαζέματος των ελιών. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε τόσο για τον παραδοσιακό τρόπο συλλογής του ελαιόκαρπου (με τα ραβδιά) όσο και για τον σύγχρονο (με το ραβδιστικό μηχανάκι, ελαιόπανα) με επίδειξη των σχετικών μέσων και τη χρησιμοποίησή τους από τα ίδια τα παιδιά.
Σε συζήτηση που έγινε επιτόπου, οι μαθητές αναφέρθηκαν στην αξία και χρησιμότητα της ελιάς και του ελαιολάδου από τα προϊστορικά χρόνια έως σήμερα: ως μέσο διατροφής, φωτισμού και καύσης, ως φαρμακευτικό υλικό, ως υλικό απαραίτητο στους αθλητές των αρχαίων πανελλήνιων αγώνων ή στις αρχαίες θρησκευτικές τελετουργίες (αλλά και στις σημερινές) και ως σύμβολο ειρήνης και συμφιλίωσης.
Στο τέλος «οι κουρασμένοι μικροί εργάτες» απόλαυσαν ως προσφάι το ψωμί και τις ελιές που τους πρόσφερε «ο ιδιοκτήτης» του ελαιώνα σε αντάλλαγμα για την εργασία που του πρόσφεραν!
