«Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα
τ’ όνομα που μας δίναν: 'Μετανάστες'. Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα
τους.
Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε
γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιάν άλλη γη. Ούτε και σε μιάν άλλη χώρα
μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας
κυνήγησαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε,
σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
Έτσι απομένουμε δω πέρα,
ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιό κοντά στα σύνορα, προσμένοντας του γυρισμού τη
μέρα, ……
Ο καθένας μας, περπατώντας
μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα, μαρτυράει τη ντροπή που τη χώρα μας
μολεύει.
Όμως κανένας μας δε θα μείνει
εδώ. Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα».
«Μπρέχτ»
Γι αυτούς: τους ξεριζωμένους, τους πρόσφυγες, τα
θύματα του πολέμου που αναζητούν μια νέα
πατρίδα, που ψάχνουν το όνειρο και δεν
απελπίζονται παρά τα χτυπήματα που δέχονται, το Σχολείο μας με μεγάλο ενθουσιασμό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα
και συμμετείχε στη δράση αλληλεγγύης του
Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκπαίδευσης « Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» για τους
πρόσφυγες- μετανάστες της Συρίας.
Γι αυτούς,
οι μαθητές μας ετοίμασαν τα σακίδια τους, με όλα εκείνα που θα τους
χρειαστούν στο μακρινό ταξίδι της αναζήτησης και περιπλάνησης και πάνω από όλα
με την αγάπη τους που θα τους συντροφεύει και θα απαλύνει τον πόνο τους και τη δυστυχία τους.
